Twee angstaanjagende ervaringen

Plotseling, midden in de nacht, werd ik wakker en met één klap was ik wijd wakker. Ik voelde een misselijk gevoel in mijn maag. Er leek iets mis te zijn. Zorgvuldig keek ik om me heen in de klas.                 

Er was niets veranderd. Alles was nog als in slaap vallen, alleen de maan was wat verder bewogen. Het leek nu alleen nog maar in de voorste helft van de kamer. Net toen ik weer in mijn slaapzak wilde stoppen, hoorde ik opeens een zachte stem in mijn oor: opstaan! De stem was niet akoestisch van aard, maar toch duidelijk hoorbaar.                                                                  

Ik was geïrriteerd en kroop uit mijn slaapzak en stond in het midden van de kamer. Ik hoorde de stem weer in mijn oor. En zo ging ik rustig de gang in en probeerde me eerst te oriënteren. Naar het toilet! Maar waar was het? Ik besloot de korte wandeling voor me te maken. En eigenlijk zag ik, toen ik de hoek omkeerde, twee toiletdeuren. Ik opende die met het opschrift "Jongens".                                
     Het was een normaal schooltoilet en niemand leek aanwezig te zijn behalve ik. Ik begon me af te vragen wat ik hier aan het doen was toen ik de stem hoorde zeggen: "Draai je om! Ik draaide me langzaam om in gehoorzaamheid en keek naar de muur recht voor me.
    Het sloeg me als een klap in de maag. Verbaasd verraste ik me aan de muur. Het is op ooghoogte geschreven met een dikke zwarte viltstift: Willi zegt hallo tegen je!                      

Ik heb deze zin de afgelopen weken zo vaak gelezen. Bijna elke keer aan het begin of einde van een sessie met mijn "familieleden". Ik raakte in paniek en verliet rustig het toilet en ging terug naar het klaslokaal. Wat moet ik doen, dat kruiste mijn geest.
    Ik lag in mijn slaapzak met mijn armen gekruist aan de achterkant van mijn nek en probeerde te denken. Hoe kwam het schrijven op de muur te staan?  Is dat slechts het willekeurige toilet van sommige studenten dat de geesten hebben gebruikt? Of heb je het daar zelf op geschreven?                         

Mijn lege blik was al een tijdje gericht op de maanverlichte muur met het grote bord. Plotseling begon ik ze van naderbij te bekijken. Voordat ik haar plotseling in afschuw aankeek. Was dat mogelijk? Of had ik al last van waanideeën?
    Daar voor de muur werden de schaduwen van raamprofielen getoond en kon het woord 'dood' duidelijk worden gelezen.     
    Ik voelde horror in me en sprong uit mijn slaapzak. Toen ging ik naar Mike's en werd hem wakker.