Ik begon mijn sabbatical op nieuwjaarochtend zonder een precies plan. Maar al snel realiseerde ik me dat ik niet zomaar kon zitten, koffie of thee kon drinken en denken. Dus koos ik "Unterm Rad" uit een complete editie van Hessen en begon het te lezen.
Na een paar dagen had zich een bepaalde dagstructuur ontwikkeld. s Ochtends las ik een Hessenboek in, 's middags ging ik een wandeling maken in de omgeving en bleef ik lezen tot het begin van de avond. Later probeerde ik aan mezelf en het leven te denken met aangename achtergrondmuziek.
Als beruchte eenling was deze tijdelijke kluizenarij voor mij niet zo moeilijk. In zekere zin heb ik er zelfs van genoten, vooral omdat het lezen van Hessen een goede en geschikte keuze bleek te zijn. Zijn personages waren vaak buitenstaanders op zoek naar de zin van het leven en zijn plaats in de wereld.
Wat ik niet zo leuk vond was het frequente falen van zijn helden en de bijbehorende "boodschap" van Hessen: "Verwacht niet te veel van het leven. Wees bescheiden, controleer uw verlangens en verlangens en leid een min of meer gematigd, ascetisch leven! Dan misschien op een dag zul je een redelijk tevreden persoon"!
Een ascetisch leven leiden en dan, op zijn best, aan het eind een beetje voldoening oogsten? Ik schudde met mijn hoofd. Nee, ik wilde een volledig, gelukkig leven! Met minder zou ik het niet eens zijn. Maar tegelijkertijd twijfelde ik of Hesse misschien niet gelijk had en zou mijn zoektocht tevergeefs zijn.
Tevergeefs? Ik voelde een beetje angst. Een leven zonder geluk? De gedachte was echt moeilijk te verdragen. Ik moet het proberen! Zelfs met het risico dat ik nooit geluk zal vinden!
Na ongeveer vier weken was ik klaar met mijn time-out. Het had niet geleid tot een echt resultaat, maar ik wist nu dat ik me niet wilde neerleggen bij een normaal, saai leven. Ik ga mezelf heroverwegen en misschien zal toeval me helpen, moedigde ik mezelf aan.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen