Langzaam wandelde ik met de Bijbel onder mijn arm door de steegjes van de oude stad terug op de fiets. Ik had het bijna bereikt toen ik plotseling een luide stem bij me hoorde en nieuwsgierig in de goede richting keek. Een man stond op een kleine sokkel iets omhoog en sprak met een kleine groep mensen. Nu, een beetje geïrriteerd, vroeg ik mezelf nieuwsgierig: wat is er aan de hand?
Kort daarna was ik ook onder de toehoorders en bekeek ik de spreker van naderbij. In principe een heel normaal ogende man, maar wel iemand van wie een zekere fascinatie is uitgegaan. Er was iets betoverends aan zijn gepassioneerde manier van praten.
Al snel werd duidelijk dat het om geloof in Jezus Christus ging. Maar ik had veel moeite om het inhoudelijk te volgen. Zijn woorden kwamen min of meer verkeerd langs. Misschien omdat ik net te laat was aangekomen of me onbewust met andere gedachten bezighield?
Na een tijdje werd het allemaal te saai voor me en dus besloot ik verder te gaan. Ik was net omgedraaid toen een jongeman me met een vriendelijke glimlach aansprak: "Hallo, mijn naam is Herbert. Ik kom uit Boden bij het Bodenmeer. Mag ik u iets vragen?
Eerlijk gezegd was ik een beetje verbaasd over deze zeer directe manier van contact leggen en zou ik normaal gesproken nogal afwijzend hebben gereageerd. Maar dit was geen dag zoals elke andere en daarom knikte ik instemmend: "Ja, goed! Waar gaat het over? Herbert glimlachte weer naar mij: "Heb je een persoonlijke relatie met Jezus?
Zoals ik al zei, was het geen dag als alle andere. En dus vroeg ik terug waar ik het gesprek anders had kunnen beëindigen: "Een persoonlijke relatie met Jezus? Wat bedoel je? Zijn antwoord kwam onmiddellijk: "Ik bedoel met Jezus te leven in het dagelijks leven. Dat doe ik al een aantal jaren.
Ik was heel verbaasd. Zoiets had ik nog nooit gehoord. Aan de andere kant had ik ook contact met mijn overleden "familieleden". Waarom zou hij dan niet in contact staan met Jezus?
"Ik zie dat je een Bijbel in je hand hebt. Wat zegt u dat we enkele bijbelse passages samen lezen? Ik dacht even en knikte toen: "Ja, waarom niet! En dus gingen we op een muurtje zitten en opende ik mijn zojuist verworven Bijbel.
Hij vertelde me toen enkele bijbelverzen uit mijn hoofd, die ik vervolgens zocht en hardop voorlas. Het begon met Adam en Eva, de val van de mens en de verdrijving uit het paradijs en eindigde met Jezus aan het kruis: "Door Jezus Christus en zijn dood aan het kruis werd Adam's zonde gebeden! Aha, dat begreep ik. Jezus als een brug naar God, als het ware.
Tot zover de "theorie"! Maar zou ze ook de praktijktest met goed gevolg afleggen? Mijn interviewer verzekerde me enthousiast: "Het werkt echt! Ik heb Jezus een paar jaar geleden mijn leven gegeven en sindsdien ben ik echt in contact met God"!
Om eerlijk te zijn was ik behoorlijk onder de indruk, maar niet echt overtuigd: "Maar wat zorgt ervoor dat je echt in contact bent met God en je niet alleen maar alles indenkt? Zonder aarzelen antwoordde hij: "Sinds die tijd is mijn leven volledig veranderd en ervaar ik dagelijks aanwijzingen en bewijzen van Zijn liefde! Hij leidde me een hele nieuwe weg!
Dat zou je kunnen geloven nu of niet! Misschien had hij wat ervaringen die ik nog niet kende. Ik was even in de verleiding om hem te vertellen over Jürgen en mijn contact met de overleden "familieleden". Maar dan wil ik het liever niet. Waarschijnlijk zou hij dat niet goed begrijpen en het hele ding een beetje door elkaar halen.
In plaats daarvan vroeg ik hem: "Moet het Jezus zijn van alle mensen? Hoe zit het bijvoorbeeld met de moslims en hindoes? Zijn ze niet ook in contact met God? En hoe zit het met Gandhi? Was hij niet een van de nobelste mensen die ooit leefden? Hij schudde met zijn hoofd en zei: "Open het evangelie van Johannes. Hoofdstuk 14 vers 6!
Toen ik na wat zoeken de gang gevonden had, las ik het hardop voor: "Jezus zei tot hem: Ik ben de weg, de waarheid en het leven. Niemand komt naar "Jezus, je luisterde naar ons gesprek. Je ziet dat Heiner als een verloren schaap in de woestijn op zoek is naar water. Laat hem niet voor eeuwig verloren gaan en red hem van zijn staat! Amen!"
Nu was ik voor de tweede keer geschokt. Herbert zag mij daarom als een "verloren schaap in een woestijn", dat "eeuwig verloren" dreigde te gaan en redding door Jezus nodig had. Niet vleiend voor mijn ego! Maar ik heb niet geprotesteerd, ik zei alleen, "Amen! Toen nam ik afscheid van hem en begon na te denken over mijn fiets.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen