Wat nu, ik vroeg me voorzichtig af. Nog een keer thuis? Nee, dat is onmogelijk! Ik wilde de avond niet alleen thuis doorbrengen. En zo stapte ik op de fiets en fietste naar het centrum van de stad.
Toen ik daar aankwam, was ik verbaasd te ontdekken dat ik duidelijk niet de enige was die in deze richting reisde. Mensen, vooral van jongere leeftijd, massaal naar de oude stad op de twee trottoirs langs de weg. Hier en daar was lachen en zingen te horen. Het was ook opvallend dat velen van hen in paars en wit gekleed waren en rugzakken droegen.
Een beetje geïrriteerd vroeg ik mezelf af: wat is er hier aan de hand? In ieder geval leek het een belangrijke gebeurtenis. Toen ik in de oude binnenstad aankwam, was ik verbaasd. De twee hoofdstraten waren gevuld met mensen, links en rechts waren stands geplaatst. Het was bijna net als de tijd voor Kerstmis!
Ik sloot mijn fiets op en ging nieuwsgierig naar een van de stalletjes. Het was een kristal met politieke en religieuze boeken en boekjes. En opeens zag ik een verhandeling met de inscriptie: Evangelischer Kirchentag. Plotseling realiseerde ik me dat ik midden in een groot religieus evenement was beland.
Eigenlijk kon ik me niets voorstellen onder een "kerkelijk congres". Nou, het had waarschijnlijk iets te maken met kerk, religie en christelijk geloof. Het was verbazingwekkend dat ik hier niet eerder iets van had gemerkt. Maar omdat ik me destijds van de media heb onthouden, was dat eigenlijk niet zo verwonderlijk.
Eigenlijk was het een aangename en welkome verrassing! Ik vergeet Jürgen misschien een tijdje en kan mezelf afleiden van nieuwe, misschien zelfs interessante dingen.
Ik hield ook van de goede stemming om me heen. Een vrolijke opgewektheid was "troef", die niets te maken had met de andere nogal luidruchtige "bier gelukzaligheid". En zo, ook weer in een vrolijke stemming, begon ik rond te wandelen en nieuwsgierig rond te kijken.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen