Epiloog

Ik heb het verhaal bewust laten eindigen met Jürgens reünie, al ging het natuurlijk door. Maar het leek me juist om hier tijdelijk een einde aan te maken en de nadruk te leggen op het gelukkige einde van (m)een dramatisch verhaal.
    De aankondiging van de dood van Jürgen door zijn "familieleden" (demonen) had een ernstige levenscrisis veroorzaakt. Van het ene op het andere moment was mijn leven helemaal uit elkaar gevallen en de val in de afgrond.
    Ik ben het - naar mijn mening - uitsluitend aan Gods verlossende genade verplicht. Toen de persoonlijke behoefte groot was, kwam HE geheel onverwacht tussenbeide en draaide het tij. Jezus reikte tot mij en trok me uit het diepe water waarin ik was gevallen.
      Het was toch een flinke portie naïviteit en domheid die mij in de klauwen van spiritisme en demonen deed vallen. Dat is geen excuus. De Bijbel noemt het verhoren van "doden" (d.w.z. geesten) een ernstige zonde. En zo is het in mijn ogen!    
     Ik brak volledig met spiritualisme, maar ook met esoterische dingen als tarot en astrologie. Voor mij komt alles van dezelfde "bron", het zijn "werken van de duivel". En dat ik het woord "duivel" niet symbolisch begrijp moet waarschijnlijk duidelijk zijn voor elke lezer van mijn verhaal.                                                          
    En in die zin wil ik ook dringend waarschuwen om dergelijke zaken niet aan te pakken - vooral natuurlijk spiritisme. Laat het u, net als ik of de "tovenaarsleerling" in Goethe's vuist, niet overkomen: "Meesterhulp! De behoefte is groot. "Ik kan me niet ontdoen van de geesten die ik riep.

Het eigenlijke doel van dit boek was echter niet om licht te werpen op de afgronden van het kwaad. Dit was als het ware een onvermijdelijke en nuttige bijkomstigheid, zonder welke het verhaal anders volstrekt onbegrijpelijk zou zijn. Maar mijn voornaamste zorg was en is het verwijzen naar en benadrukken van de reddende GNADE van God.         
    Als ik daarin geslaagd ben, en ik hoop onbescheiden dat dit het geval is, zou ik tevreden zijn. Ik wens iedere lezer toe dat mijn verhaal hem/haar niet voorbij zal gaan zonder sporen na te laten en tegelijkertijd een waarschuwing (van het kwaad) en een persoonlijke zegen in de richting van het geloof zal zijn.