Waar naartoe? Diep in me voelde ik nog een zeurderige angst! Het was uit de hand gelopen. Ik besloot als eerste naar de "Griekse" te gaan. Er was nog steeds mijn fiets. Terwijl ik op een bus bij een nabijgelegen bushalte zat te wachten, brak er net als 's nachts een hevige onweersbui uit. Binnen een paar minuten werd de weg overspoeld met modderig water van zo'n tien centimeter hoog, dat met hoge snelheid naar beneden schoot.
Nu wordt de natuur gek! Even vroeg ik me af of er een verband zou kunnen bestaan tussen de storm en de waarschuwing van de 'familieleden'. Nooit eerder in mijn leven had ik zo'n stortvloed meegemaakt. Dus waarom nu van alle tijden?
Kort daarna stopte de regen weer en was de weg weer snel klaar om te rijden. Slechts enkele resten van modder getuigen nog van de vorige spook. Toen de bus iets later arriveerde, was ik de hele zaak alweer vergeten. Ik stapte uit bij de Griekse snackbar en ging met de fiets verder richting de oude stad. Een beetje normaliteit en veiligheid in een verwarrende, dreigende situatie kan me goed doen.
Aangekomen in de oude binnenstad ging ik naar een voormalig café en hoopte daar enkele bekenden te ontmoeten. Maar niemand was er. Ik zat aan tafel met twee backgammon spelers en keek zonder interesse naar het spel. Misschien zou er nog een kennis komen.
Maar na ongeveer een kwartier verloor ik mijn geduld en vroeg ik een van de spelers: "Vertel het me, waar zijn alle andere mensen?
Hij keek even uit het spel en haalde vervolgens zijn schouders op: "Ik weet het niet! Maar vandaag is een vakantie. Misschien komen ze later! "Vakantie? Wat een vakantie", vroeg ik verbaasd. "O, iemand uit de kerk," was zijn korte opmerking. Hij was weer in het spel. "Gelukkig karkas!" plotseling zei de andere en lachte. Toen ik hem onbegrijpelijk aankeek, voegde hij eraan toe: "Corpus Christi! Toen vielen de dobbelstenen weer en werden de twee weer in hun spel geabsorbeerd. Het was genoeg voor mij. Ik stond op en verliet het restaurant.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen