Nauwelijks liep ik door een van de smalle steegjes van de oude stad en dacht ik na over wat ik nu kon doen. Maar ik kon aan niets anders denken om te zeggen. "Nou, dan ga ik gewoon naar huis," zei ik uiteindelijk tegen mezelf.
Ik had net het stadscentrum achter me gelaten, toen ik van de ene op de andere seconde spontaan een sterk dorstgevoel kreeg. Vreemd, vroeg ik me af. Ik kon me niet herinneren dat ik zoiets - van de ene op de andere seconde - eerder had meegemaakt. Ik stopte mijn fiets en keek om me heen. Waar heb ik nu iets te drinken?
Aan de andere kant zag ik een supermarkt en wilde die kant op toen ik weer aan het "gelukkige karkas" dacht. Shit, het is de vakantie van vandaag! En eigenlijk ging niemand de supermarkt in of uit.
Ik was op zoek naar een kiosk of iets. Maar zelfs daar: geen geluk! Op enige afstand zag ik een kleine groep mensen voor een groter gebouw staan. Wat was er aan de hand? Waar wachtten ze op? Mijn ogen gleden de muur van het gebouw op. Op één muur las ik in grote letters geschreven: J E S U S - H A U S
Ik herinnerde me meteen die gedenkwaardige avond met Frank, de "zelfmoord" in het park. Ik herinnerde me de woorden van Frank: "Dit zijn de Jesusfreaks... ze hebben een theesalon. "Er is gratis thee en koekjes... en je kunt er ook mee praten!
Er leek een evenement aan de gang te zijn in het huis. Waarom zouden er anders zoveel mensen bij de ingang zijn? Misschien had ik geluk en was er wel iets te drinken. Ik sloot mijn fiets af op een lantaarnpaal en liep rechtdoor naar de ingang. Ik stond op het punt om de voordeur te openen toen ik een hand op mijn arm voelde en een stem hoorde zeggen: "Je kunt er nu niet naar binnen!
Een beetje geïrriteerd nam ik mijn hand van het handvat en zocht naar de bron van de onverwachte verstoring. Een man van ongeveer 25 jaar keek me serieus aan, maar niet onvriendelijk. Ik ontdekte een verband met het opschrift "Ordner" op zijn rechterarm. Aan de andere kant van de glazen deur viel me een andere map op.
"Maar waarom niet? Want er was duidelijk iets aan de hand in het gebouw. Waarom stonden mensen er anders voor? "Het is momenteel gesloten als gevolg van overbezetting. "Er speelt een beroemde christelijke rockband in. Een christelijke rockband? Er was zoiets? Maakt niet uit! Ik was dorstig en niet bereid om gestopt te worden.
"Kom op, vroeg ik. "Een luisteraar doet er min of meer niet toe! Maar hij blijft standvastig: "Nee, dat kan echt niet. We hebben duidelijke veiligheidseisen". Hij wees zijn arm achter me aan: "Ook daar willen ze naar binnen. "Alleen als er iemand uitkomt, kunnen we iemand anders binnenlaten.
Ik deed nog een laatste poging: "Kunt u voor mij geen uitzondering maken? Hij keek me even aan. Toen zei hij plotseling: "Nou, ga naar binnen! Hij opende de deur en ik haastte me naar binnen.
Toen de deur weer achter me dichtging en ik de eerste stappen omhoog liep, hoorde ik de boze protesten van mensen die buiten stonden te wachten. Het zei: "Als iemand dwaalt, kom dan naar mij toe en drink! Ik moest denken aan mijn spontane dorst van vroeger: vreemd toeval! Maar eigenlijk was ik nauwelijks meer verbaasd over wat dan ook
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen